Zoals de voorgaande zin misschien al een beetje liet doorschijnen, heb ik die dagen rust dus niet gekregen.. In mijn vorige blog had ik verteld dat ons groepsproject nog moest worden afgerond en het laat dan ook niet meer veel te raden over, wie daar heel erg hard voor heeft moeten lopen... en werken.
Omdat onze twee meer ervaren editors hadden besloten over de deadline maar een periode te vertrekken uit Stockholm, bleven er 3 leken achter die het moesten opruimen. Ik nam het initiatief en ben opzoek gegaan naar een programma waarmee video's gemaakt konden worden, na wat hulp hier en daar, had ik het uiteindelijk voor elkaar. Na een middagje rommelen had ik de grote aspecten van het programma wel onder de knie en ben ik gekomen met een voorstel voor een eventuele opening van onze video. De twee dagen erna heb ik voornamelijk alles aan elkaar geknutseld met wat steun van de andere twee groepsgenoten. Toen ik uiteindelijk het filmpje uit het programma wilde exporteren begon het volgende probleem... na geen programma hebben en niet weten hoe het werkte.. eindigde ik in deze volgorde met; geen beeld, geen geluid en gestotter... met het leuke bij effect dat het steeds een uur koste om een filmpje eruit te krijgen en mijn laptop in de tussentijd vrijwel niks anders kon doen.. Uiteindelijk is het met (natuurlijk.. ahum) wel gelukt, het enige wat nog over was, was de conclusie die ik van mijn teamgenoten zou krijgen.. maar zelfs dat bleek te veel gevraagd.. Dus heb ik dat ook nog maar achter mijn werk aangeplakt. Toen ik dat uiteindelijk allemaal voor elkaar had, kwam het volgende probleem. "je filmpje is te lang om te uploaden" - "je filmpje is te groot om te uploaden" ..... en na heel veel dingen te hebben geprobeerd.. waren mijn gedachten heel dicht bij..: GRRRRRRRMMMBBBLLLSGRRRAAAAAAAAAAAAAAAAAAARGH!
De ochtend erna kwam een van mijn zweedse vrienden te hulp.. Jonas kwam met de verhelderende zin "waarom maak je er niet twee filmpjes van? deel1/2?"
Toen was ik wel zo rijp en gaar dat ik mezelf voor de kop kon slaan en echt niet meer wist waarom ik daar nou niet eerder (en zelf) aan had gedacht..
Missie geslaagd.. na 4 hele zware.. en irritante dagen.
De dag erop heb ik het 's ochtends dan ook ingeleverd en was het in de middag tijd voor mijn eerste les Service Marketing. Dat is mijn mastervak - nog steeds heel leuk dat ik er een mag volgen tijdens mijn bachelor - en tot nu toe heb ik nog niet echt het idee dat het heel veel moeilijker is dan mijn andere vakken. Het is alleen anders opgezet, in plaats van veel theorie uit boeken is het bij dit vak zo dat we een zootje wetenschappelijke artikelen krijgen voorgeschoteld en vervolgens cases moeten doen. Problemen binnen bedrijven oplossen met behulp van de kennis die we uit de stapel artikelen halen. & dit doen we dan 3x, alle 3 de keren even belangrijk voor je uiteindelijke punt. 2x is het in groepsverband en een derde en laatste alleen. We gaan werken met ABB Robotics, "Twilight" (jaja.. we hebben het hier over de boeken/films etc.. het hele concept) en een eigen gekozen case voor de individuele opdracht.
En dat ziet er dan ongeveer zo uit:
Heel veel plezier Laura! Heb wel geteld al twee van deze stapeltjes gelezen ^^!
Ook is Business to Business begonnen en ik heb de afgelopen week nog niet echt een stuiterende start ermee gemaakt. Misschien ben ik wel ontzettend verwend door mijn afgelopen leraar en vak, en moet ik gewoon weer even wennen aan het feit dat inderdaad de meeste universitaire professoren nou geen ras entertainers zijn die altijd ontzettend boeiend en interessant kunnen praten.. Maar ook dat komt wel weer goed!
Verder krijg je hier in je eentje ook heel veel tijd om na te denken. De afgelopen tijd was de topic van het denken: mijn master opleiding. Ook al heb ik tot nu toe 2,5 jaar volgehouden dat ik dat gewoon netjes in Tilburg ging doen, sloop deze week het idee mijn gedachten binnen dat ik misschien maar net zo goed ook in het buitenland ga doen. Dus dat resulteerde in een avondje surfen en rondkijken naar wat mij wel leuk leek. Al heel snel viel mijn oog op The United Kingdom en met name London, een jaartje lekker naar mijn grote broer - dat zag ik wel zitten. Al heel snel kwamen daar een altijd opleidingen naast te voorschijn en er is er eentje specifiek blijven plakken. ESE school of Economics in London, waar ik de dag erna dan ook een brochure van aan had gevraagd online. Om jullie daar een impressie van te geven heb ik maar een aantal screenshots gemaakt van de brochure.
Dus heel leuk zo de impressive foto's.. maar wat is het idee? Het gaat om 1 jaar een master doen in het buitenland, bestaande uit theorie en een stage (ook in het buitenland). De school is aanwezig in London, Madrid, Florence, Rome, Milan en New York en stimuleert/promote campus wisselen tijdens de opleiding. Dit houd dus in dat je het ene semester in London zou kunnen zitten en het volgende in New York.. en toen dacht Laura - " Oh dat zou wel zo ontzettend vet zijn". Verder zijn er nog een hele hoop leuke dingetjes over exclusieve les locaties en een netwerk van meer dan 1,500 bedrijven waarvan een hoop uit de top 500 beste bedrijven ter wereld waar stage plekken mee worden geregeld. Uiteindelijk bleek dat deze school mij de dag dat ik de brochure aan had gevraagd had proberen te bereiken en mij nog altijd wilde spreken. Een beetje verbaasd en vooral verrast heb ik de mail beantwoord en gezegd dat ik op vrijdag de hele dag tijd had. Dus ik heb gister een hele dag lang vol spanning naar mijn telefoon zitten kijken - om uiteindelijk .. waarschijnlijk - vergeten te worden. Dus ook al lijkt met het hele idee helemaal geweldig, heb ik het voor nu even aan de kant gezet omdat ik natuurlijk eerst nog een exchange heb af te maken ;)
Van de week had ik ook ene berichtje op Facebook gezet over een ontzettend leuke en lieve kaart die ik had gekregen deze week en die kon ik jullie natuurlijk
niet onthouden.. :)!
Even met een schuin hoofd er naar kijken, maar dat maakt 't niet minder lief!! (Stomme blog draait mijn foto steeds om.. Grrr.. )
Een ander lief puntje van deze week was afgelopen donderdag - 8 November. Natuurlijk weten niet zo heel veel mensen dat, maar dat is min of meer de datum waarop Davy en ik besloten dat we wel een stelletje wilde zijn. Afgelopen donderdag, was dat inmiddels alweer 3 jaar geleden. Natuurlijk gescheiden door zo'n 1600km afstand, was dat niet echt een feestelijke dag. Diezelfde dag ging ik (beroemde) pannenkoeken eten bij Marcus en Elin en ging daar natuurlijk nietsvermoedend naartoe. Op de afgesproken plek kwam ik echter niet alleen Marcus tegen maar ook een bos bloemen en een kaart van mijn Bolliewol :)! Super lief!! Toen ik thuis kwam, werd me ook nog eens verteld dat het allemaal al ruim bekokstoofd was door de heren en ze dat al aan het begin van de week lekker met zijn tweetjes zo hadden uitgepland - heel erg leuk.. jaja.. maar maakt het niet minder lief. Ik was dus met voorbedachte raden uitgenodigd!
Na weer een leuke avond ben ik bepakt terug naar Lappis gegaan omdat ze zo vriendelijk waren om mij een kussen en deken te lenen voor het komende verblijf van Dave :)
Deze week was het ook voor het eerst tijd om mijn nieuwe Zweedse winterjas maar eens te gaan gebruiken. Het was min 5 graden buiten dus ik vond het wel tijd! Vanaf nu dus lekker warm wachten op de bushalte! Ik heb geprobeerd er een plaatje voor jullie van te maken, misschien zijn er na het bezoek van Dave wel duidelijkere foto's van de jas :)
Vanochtend heb ik dan wederom een aanvaring gehad met de was.. Ooh manoman.. wat houd ik toch van wassen.. Dit keer was het niet de wasmachines of drogers die me in de weg zaten maar mijn iets.. nog altijd.. te kleine wasrekje.. Ofja.. ik heb deze keer geleerd waarom mijn lieve moeder er zo'n afschuwelijke hekel aan heeft als ik mijn was opspaar. Vanaf nu.. weet ik ook, waarom ik er een afschuwelijke hekel aan heb als ik mijn was op spaar.. want ik heb er simpelweg geen ruimte voor.. Dus heb ik die ruimte maar
gemaakt.. (arm wasrekje..)
Geachte dames en heren, U ziet een wasrekje van boven vol gelegd met sokjes omdat ik geen plek meer had om ze op te hangen.. Eronder een overvol wasrekje.. waar maarliefst.. 2 machines was op hangen.. En ernaast mijn kastenwand, die normaal mijn Wall of Postcards is.. omgetoverd tot een geimproviseerd ophang rek voor vesten en irritant op te hangen shirts. Misschien spreken de hoeveelheid wasknijpers die tussen de sokjes uitsteken wel voor zich - wel mee te nemen dat niet alles opgehangen is met wasknijpers.. omdat die op waren.. ahum.. Als ik naar de wc loop, moet ik op dit moment oppassen dat ik niet de weg kwijt raak tussen vesten, en mijn hoofd stoot aan openstaande kastdeuren en andere dingen die nu even dienen als droogrek :P
Verder ben ik er wel van bewust dat een aantal van mijn bloglezers de afgelopen week ook een heel erg leuke week hebben gehad. Dan hebben we het over het eten van beroemde frietjes.. het bezoeken van bioscopen en het gezamenlijk genieten van een uitstekend gekookt diner bij de bekende locaties.
Nou... Het is jullie met alle liefde van de wereld gegund! - Ook al had ik er graag bij willen zijn natuurlijk, maar dat gaat nu even niet zo makkelijk. Het is natuurlijk weer even slikken als iedereen lekker gezellig weg is en geniet van heerlijk eten en je zelf net weer uit de meeste ranzige keuken die je ooit gekend hebt bent gekomen met je karige bordje eten. Dan is meestal even een uurtje alles kwalitatief uitermate teleurstellend en heb je zin om gewoon lekker onder een dekentje weg te kruipen in een hoekje en jezelf heel zielig te vinden.. Maar dat gaat dan wel weer snel over als je binnen 5 minuten bijna witheet word omdat je gang genoten heel luidruchtig denken dat de hal ook een skateboard park kan zijn en iedereen houd van ouderwetse Britney Spears muziek.. En als je dan op het punt staat om je Zweedse naar buiten draaiende deur vlak voor de skateboarder zijn neus open te maken .. Denk je.. hm nee toch maar niet.. hij kan er niks aan doen dat ik even een baal uurtje heb..
Natuurlijk krijg ik nog altijd lieve berichtjes en kaartjes waarop de meeste zeggen dat ik al kan aftellen, nog even volhouden en dat ik voor dat ik het weet weer thuis ben. Allemaal erg lief natuurlijk, maar ondanks mijn dipjes heb ik het nog altijd goed naar mijn zin en weet ik dat ik hier op mijn plek zit en dus goed heb gekozen. Ik geniet elke avond als ik vanuit mijn raam naar de zonsondergang kan kijken en de lucht van diep oranje tot fel geel kleurt - deze zonsondergang is overigens al vervroegd tot een uur of half 4 op dit moment en het word nog erger ( en da rommelt best wel met je systeem als het om 4 uur dan pik donker is en je denkt dat het tijd is voor avond eten en om 8 uur denkt dat het toch wel hoog nodig tijd is voor bed )
Maar voor de mensen die daar nog aan twijfelde, een stukje dat mij er ook weer aan herinnert dat het goed zit:
"I found myself today, I found myself and ran away
But something pulled me back, a voice of reason I forgot I had
All I know is that you're not here to say, what you always used to say.
But it's written in the sky tonight.
So I won't give up. No I won't break down,
Sooner then it seems life turns around.
And I will be strong even if it all goes wrong.
When I'm standing in the dark, I still believe..
Someone is watching over me"
The very best for everyone, from Stockholm :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten